 Մի մարդ գնում է արտասահման: Մի օր նա գնում է ծովափ և հանկարծ տեսնում է մի շատ սիրուն աղջկա և անմիջապես սիրահարվում նրան: Ուզում է մոտենալ աղջկան, սակայն ոտքերը առաջ չեն գալիս, և կանգնած տեղից, սկսում են հայացքներրով իրար հետ խոսել: Աղջիկը զգում է, որ տղան սիրահարվել է իրեն, մոտենում է և բարևում: Տղան գլխով է անում: Աղջիկը նկատում է, որ տղան արտասահմանցի է և իրար լեզու չեն հասկանում, թղթի վրա երեք բառ է գրում, տալիս տղային և հեռանում: Տղան շփոթվում է, ուզում է կարդալ գրածը, բայց չի հասկանում: Մտածում է դիմէել մեկին, որպեսզի օգնի իրեն, և հանկարծ տեսնում է անկյունում կանգնած միլիցիոներին: Մոտենում է նրան, մի կերպ պատմում իրողությունը, որ ինքը արտասահմանցի է, պատահական եղել է ծովափում, տեսել է սիրուն մի աղջկա, սիրահարվել է նրան: Այդ աղջիկը թղթի վրա երեք բառ է գրել, տվել իրեն ու հեռացել: Հիմա խնդրում է օգնի իրեն, կարդա, թե ինչ է գրված թղթի վրա: Միլիցիոները վէրցնում է թուղթը, կարդում է գրածը, անմիջապես ձերբակալում տղային և տանում բաժին: Զեկուցում է պետին և պատմոմ այդ թղթի մասին: Պետը հարցնում է. «Իսկ ի՞նչ է գրված այդ թղթի վրա»: Միլիցիոները ասում է.«Ես գործ չունեմ, բերեմ, դուք կարդացեք»: Պետը վերցնում է թուղթը, կարդում գրածը, ապա ձեռքը տանում դեպի ատրճանակը: Տղան ձեռքերը վերև է բարձրացնում և ասում. «Ի սեր Աստծո, ես արտասահմանցի մարդ եմ, պահեք այդ թուղթը, ինձ ոչինչ պետք չէ, միայն բաց թողեք գնամ»: Պետը հարցնում է միլիցիոներին, թե որևէ մեկը տեսա՞վ, էրբ նրան ինձ մոտ բերեցիր: Միլիցիոները թե՝ ոչ: Ուրեմն, տար սրան իմ մոտից, ասում է պետը և թուղթը վերադարձնում տղային: Ճանապարհին տղան մտածում է, թե սա ինչ փորձանք էր, որ իր հետ պատահեց և մտամոլոր քայլում ու մտածում է, թե ինչպես ազատվի այդ թղթից: Փորձում է պատռել, վառել կամ կորցնել, սակայն չի ստացվում, անընդհատ մարդիկ են վրա գալիս: Վերջը, որոշում է գնալ ծովափ, գուցե գտնի աղջկան և թուղթը վերադարձնի նրան: Հասնում է ծովափ և տեսնում է, որ ամբոխը լցվել է ջուրը՝ փրկելու նավապետի միակ որդուն, որը խեղդվում էր: Ինքն էլ է իրեն գցում ջուրը և ինքն է փրկում նրան: Նավապետը ուրախանում է և հրամայում իր մոտ բերել փրկողին: Երբ բերում են տղային, նավապետն ասում է. «Դու փրկեցիր իմ միակ որդուն, կյանքս ուզես, աղջկաս ուզես, թե հարստությունս, կտամ քեզ, ոչինչ չեմ խնայի»: Խնջույքի մեծ սեղանի շուրջ նավապետը նստել էր սեղանի մի ծայրին, իսկ տղան՝ մյուս ծայրին: Մի փոքր մտածելուց հետո տղան ասում է. «Քո թվարկածներից ինձ ոչինչ պետք չէ, իմ դարդն ուրիշ է»: Եվ սկսում է պատմել աղջկա հետ կապված եղելությունը....... և վերջում խնդրում է. «Ինձ ոչինչ պետք չէ, եթե կարող ես, կարդա, թե ինչ է գրված թղթի վրա»: Չորս կողմից մարդիկ խառնվում են իրար, որպեսզի կարդան թուղթը, սակայն նավապետն ասում է, որ ինքը պետք է կարդա: Թուղթը փոխանցում են նավապետին: Նա բացում է թուղթը, կարդում, նայում տղայի երեսին, նորից կարդում, նայում նստածներին,, ատրճանակը հանում և ինքն իրեն սպանում: Սիրելի ընթերցող, ամբողջ պատմության ընթացքում ես ասել եմ այդ երեք բառերը: Այժմ գուշակեք, ինչ էր գրված թղթի վրա: Պատասխանը գրեք մեկնաբանությունների մեջ:Իսկ Վերջնական պատասխանը ես կգրեմ վերջում:
|
